Hapishane Günlüğü - Ülkemin Göklerinde yükselen sesimizi duymadı kimse ve sesimiz asılı kaldı "Kendi Gök Kubbemiz" altında. Bu sesi yıllarca sadece yaşayanlar duydu yaşayanların yakınları duydu. Oysa "o ses" ülkemiz adına yükselen bir çığlıktan başka bir şey değildi. Yıllar öncesinde kimsenin kimseyi duyacak hâli de yoktu doğrusu...
Ben bugün o sesleri dinlediğimde yaşadığım dönemde hiç duymadığım nice ayrıntıyı duydum. O sesler memleketimizin direniş ve tutunuşuydu belki belki hiç bilmediğimiz ve tanımadığımız kimselerin memleket sevdasını dile getiren mırıldanmaları çığlıklarıydı.
Kimsenin yıllar öncesine dönme cesareti yok şimdi hatta unutmak ve unutturmak isteyenler çoğunlukta. Gerçeğin sesini susturmak mümkün mü? Değil!!! Kişisel çıkar ve hesap peşinde koşanlar yıllar öncesini asla hatırlamak istemezler fakat o yılları karşılıksız beklentisiz hesapsız yaşayanların hâlâ söyleyecek sözleri var ve bu sözler henüz söylenmedi. Ülkemizin gerçeğiydi yaşadıklarımız bu gerçeklere kimsenin sırtını dönme hakkı yoktur özellikle de yaşayanların. Yanlışlar; gelecek kuşaklara aktarılırsa tekrarı önlenir doğrular aktarılırsa doğru büyür ve güçlenir.
Ben; hayatımın bir dönemindeki yanlışları ve doğrumu ortaya koymaya çalıştım. Yüzleşmeye çalıştım geçmişimle kendi içimden gelen sesi duyurmaya çalıştım yıllar sonra...
Bu kitap kendi adıma yazılmış bir eser olmaktan çok memleket sevgisini yaşayan ve yaşatmak isteyenlerin hikâyesidir. Bu hikâyeye saygı duyanlar ya da duymayanlar! Çağa tanık olan bu kitabı okuyun. Katılın ya da katılmayın her türlü düşünceye saygı duymayı öğrenmiş insanların hikâyesine kulak vermeniz yeter...
Yanikkale
Prison Diary - No one has heard our voices rising in the Heavens of
My Country, and our voices are suspended under "Our Own Dome of
Heaven". For years, only the living heard this voice, but the relatives of
the living heard it. However, "that voice" was nothing more than a
cry rising on behalf of our country. In fact, years ago, no one could hear
anyone…
When I listened to those voices today, I heard many details that I
had never heard before in my lifetime. Maybe those voices were the resistance
and clinging of our country, maybe they were the cries of people we don't know,
murmuring the love of the country.
No one has the courage to go back to years ago, now even those who
want to forget and make them forget are in the majority. Is it possible to
silence the voice of truth? Not possible!!! Those who pursue self-interest and
accountability never want to remember years ago, but those who lived those
years without any expectation and accountability still have something to say
and these words have not been said yet. What we went through was the reality of
our country. No one has the right to turn their back on these facts, especially
the living. mistakes; If it is passed on to future generations, its repetition
is prevented, if the truth is transmitted, the truth grows and becomes
stronger.
I tried to reveal my mistakes and truths in a period of my life. I
tried to face my past and tried to make the voice that came from within me
heard years later…
This book is the story of those who live and want to keep the love
of their country alive, rather than being a work written for myself. For those
who respect this story or not, read this book that is a witness to the age.
Agree or not, just listen to the stories of people who have learned to respect
all opinions…